Heb jij vorige week zondag ook zo genoten van de wegwedstrijd op het WK wielrennen? Man wat werd er hard gereden. Het is echt KOERS geweest vanaf die belachelijke protestactie! Hoe kan het eigenlijk dat die wielrenners of marathon lopers van nu zó veel sneller zijn dan 10 jaar geleden? Het materiaal is natuurlijk veel sneller geworden, maar hoe gek dit ook klinkt, dat is niet het belangrijkste wat het verschil maakt. Vroeger fietsten ze ook hard, maar de laatste jaren wordt er heel vroeg keihard geregen. Paris-Roubaix was bijvoorbeeld een uur sneller afgelopen dan vroegere edities. Hoe kan dit nu?

In de laatste jaren is er vooral een enorme stap gemaakt op het gebied van sportvoeding. Vanaf een bepaalde intensiteit kan het lichaam alleen nog maar functioneren vanuit een explosieve brandstof: koolhydraten. Ons lichaam heeft voor ongeveer 60-90 minuten aan glycogeen opslag. Hoe fitter je bent, hoe dichter je bij die 90 minuten gaat komen. Dit betekent dat een profwielrenner of marathonloper 90 minuten volle bak zou kunnen gaan en dat dan de tank letterlijk leeg is. Voorheen zag je dus een koers waarbij de renners op vetverbranding (lekker doortuffen) tot 30 km voor de meet relaxt rondreden en dan begon het peloton wat vaart te maken. Zondag konden we zien dat er door de toppers 147,5 km volle bak is gereden.

In de laatste jaren zijn we erachter gekomen dat we tijdens het sporten toch wat koolhydraten kunnen opnemen. Zo kan Laurens te Dam zich nog een periode herinneren als beginnend prof waarbij hij voor het eerst een gelletje of reep meenam op de fiets. Een inname van 60 gram koolhydraten per uur werd al gauw de standaard voor een duursporter (Dit zijnomgerekend 240Kcal per uur). Even wat rekenwerk: afgelopen zondag is er door de nummer 6 gemiddeld 327 watt gereden over de hele koers van 6 uur. Dit betekent dat deze persoon meer dan 1000KCal per uur verbrand heeft. Met de inname van 60 gram koolhydraten per uur was dit onmogelijk geweest en was hij na 45 km misselijk van zijn fiets gevallen. De laatste jaren is het duidelijk geworden dat we de maag kunnen trainen in het opnemen van koolhydraten tijdens inspanning. Dit kan tot wel 120 gram per uur: dit is een enorm verschil op het gebied van energie.

Op de tweede afbeelding zie je de stuurpen van onze nieuwe wereld kampioen tijdens een wedstrijd. Ieder blokje staat voor 20 km (ongeveer een half uur rijden). Je kunt zien dat gelletjes, bidonnen en repen heel strak gepland zijn tegenwoordig.

Dat die fiets een stuk sneller is, is natuurlijk een feit. Ik denk echter wel dat de wedstrijd een stuk saaier was geweest zondag als Mathieu niet zijn 120 gram koolhydraten per uur had genuttigd

Wil jij meer weten over sportvoeding? Plan eens een consultje bij me in;)